Hala Stulecia, Iglica i Wrocławska Fotanna

Hala Stulecia zwana też po II wojnie światowej Halą Ludową położona jest w parku Szczytnickim we Wrocławiu. Jest jednym z ważniejszych dzieł architektury światowej XX wieku. Wzniesiona w latach 1911-1913 według projektu Maxa Berga w stylu ekspresjonistycznym . W 1962 roku wraz z zespołem architektonicznym obejmującym m.in. Pawilon Czterech Kopuł, Pergolę i Iglicę wpisana została  do rejestru zabytków w 1962 i ponownie w 1977 roku. Podobnie jak Stare Miesto w Krakowie czy kopalnia soli w Wieliczce, Hala Stulecia jako wyjątkowe osiągnięcie konstrukcyjne i architektoniczne  w 2006 roku została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

O znaczeniu wrocławskiej Hali  podobnie jak w wypadku jej rzymskiego wzorca Panteonu przesądza rekordowe osiągnięcie konstrukcyjne. Kopuła wrocławskiej Hali, dzięki potężnej konstrukcji i systemowi oświetlenia, tworzy wnętrze, zbliżone do charakteru wnętrza Panteonu.

Halę Stulecia wybudowano w celu zorganizowania Wystawy Stulecia oraz zapewnienia miejsca do organizacji wielkich wystaw i imprez przemysłowych, kulturalnych czy sportowych.  Wrocławska Hala Stulecia jest również twórczym i innowacyjnym przykładem rozwoju technik budowlanych. W czasie powstania była to największa tego typu budowla na świecie, pierwsza w której na tak wielką skalę użyto żelazobeton i stal.Hala ma 42 m wysokości, a nakrywająca ją kopuła 65 m średnicy.

ja w kopule ;)

Hala Stulecia, w zamierzeniu twórców miała pełnić rozmaite funkcje. Przede wszystkim jest miejscem organizacji zgromadzeń, koncertów i wielkich wystaw. Hala jest więc zarówno historycznym dokumentem, symbolem swej epoki, pomnikiem historii Prus, jak i wielokrotnie wykorzystywanym obiektem użytkowym. Była świadkiem wielu ważnych wydarzeń historycznych, często o różnej wymowie moralnej jak np. zgromadzenia faszystowskie czy kongres intelektualistów. W 1997 roku odby sie tam  46 Kongres Eucharystyczny. Trwające 7 dni spotkanie religijne zgromadziło łącznie 22.500 wiernych z 86 krajów. Podczas mszy świętej na zakończenie kongresu papież Jan Paweł II w swej homilii nazwał Wrocław miastem spotkania, miastem, które jednoczy'

Wrocławska iglica Powstała tuż po II wojnie światowej przed Halą Ludową, jako symbol silnej Polski. Iglica miała zachwycać nie tylko swoją wielkością, ale także światłem odbijanym przez lustra na jej wierzchołku. W 1948 r. we Wrocławiu zorganizowano słynną Wystawę Ziem Odzyskanych, czyli cykl propagandowych imprez i prezentacji pokazujących możliwości odbudowy odzyskanych terenów po wojnie.
Hala Ludowa, zbudowana przez Niemców dominowała w okolicy a to nieszczególnie podkreślało dorobek Polski Ludowej. Trzeba było zbudować coś bardziej doniosłego. I tak powstała Iglica.  Zaprojektowana przez Stanisława Hempla stanęła na trzech podporach, co miało symbolizować współpracę różnych warstw społecznych, czyli inteligencji pracującej, robotników oraz chłopów w zagospodarowaniu Ziem Zachodnich. Kiedyś Iglica była wyższa, bo gdy ją ustawiano w 1948 roku miała 106 metrów, dziś ma tylko 96.
Na szczycie konstrukcji umocowano tarczę zbudowaną z luster, które miały odbijać światło reflektorów umieszczonych na ziemi.

Świetlne promienie miały być odbijane we wszystkich kierunkach. Jednak kilkanaście dni po ustawieniu Iglicy, nad Wrocławiem przeszła potężna burza, która  uszkodziła Iglicę. Lustra na wierzchołku konstrukcji zostały zniszczone, a sam szczyt wygięty. Część szkła spadła na dół, lecz większa część niebezpiecznie zwisała z góry, dlatego trzeba było je usunąć. Rozważano pomoc straży pożarnej,  wykorzystanie balonu, czy pomoc snajperów, by zestrzelili popękane lustra. Sytuację uratowali dwaj taternicy, studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego Wojciech Niedziałek i Stanisław Jaworowski, którzy 15 października 1948 r., mimo wiatru, wspięli się na szczyt i dokonali naprawy iglicy. Pobyt na górze trwał kilka godzin. Z dnia na dzień stali się bohaterami, wielbionymi przez całą Polskę. Dziś jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Wrocławia, który warto zobaczyć. Niestety niewielu pamięta o okolicznościach jej postawienia.

Przy Hali Stulecia mieści się jedna z największych i najbardziej spektakularnych fontann w Europie. Multimedialna Fontanna na Pergoli o powierzchni ok. 1 ha  na której umieszczono około 300 dysz wodnych. Setki wodnych strumieni tworzą ekran do wyświetlania  animacji pokazów laserowych. Podczas spektakli z udziałem wody, kolorowych świateł i muzyki, Wrocławska Fontanna zamienia się w teatr wodny dla wszystkich odwiedzających kompleks Hali Stulecia i Ogród Japoński.

Multimedialne widowisko działające na wiele zmysłów. Woda wystrzeliwana jest na wysokość ok. 40 metrów. Na ekranie wodnym o powierzchni ponad 700 m 2 można oglądać artystyczne animacje wzbogacone dźwiękami wody i muzyki. W weekendy organizowane są specjalne wieczorne pokazy, niestety nie udało mi sie ich zobaczyć na żywo więc muszę tam jeszcze wrócić :)
Wrocławska Fontanna została uroczyście otwarta 4 czerwca 2009 z okazji dwudziestej rocznicy pierwszych wolnych wyborów w powojennej Polsce.