niedziela, 19 sierpnia 2018

Kurozwęki

W niedzielę odwiedziliśmy  ciocię w Kurozwękach, to malowniczo położona wioska w okolicach Staszowa.


Znajduje się tam piękny pałac, którego opis Stefan Żeromski zawarł w Popiołach

"Pałac grudzieński leżał w głębi starego parku. W końcu siedemnastego stulecia jeden z książąt Gintułtów założył był tę siedzibę na wzór francuski. Z biegiem lat rozrost wielkich drzew zniszczył dawną symetrię ogrodu, a tu i owdzie gaje młodej leszczyny wtargnęły nawet w ulice, gracowane niegdyś z pilnością. Pałac, przebudowany na fundamentach starego zamczyska, otaczały zbiorniki spleśniałej wody. Mury jego były kilkułokciowej grubości, szczególnie na dole, gdzie pozostały izby sklepione jak w więzieniu i okna zakratowane. Grube, ukośne szkarpy, niby potworne nogi, grzęzły w podstępnych wodach starej, głębokiej; obmurowanej fosy. Piętro dopiero, z korynckimi kolumnami i architrawem ozdobionym sztukateriami, było dziełem czasów nowszych. W chwili kiedy Rafał zobaczył pierwszy raz ten dumny pałac, ściany były mocno zdrapane, figury otłuczone, kolumny czarne i ogołocone jak słupy wiorstowe. W głębi parku kryły się tu i owdzie między drzewami murowane i drewniane domki, ozdobne i kształtne. Jeden z takich marszałek przeznaczył młodemu samotnikowi na mieszkanie. Była to chatka o jednej izbie, z wejściem w stylu gotyckim i oknem jak w kaplicy. Nade drzwiami stało w niszy popiersie Wenus z zielonymi oczodołami i utrąconym nosem, osłaniającej wstydliwie łono zapleśniałe i mchem wilgotnym porosłe. Tuż ciągnęła w gąszcze szeroka, błotnista droga. Nad dziwnym domkiem wznosiły się sokory, lipy, a za oknem zwieszała aż do ziemi gałęzie przecudna, wyniosła brzoza. Wprost z tegoż okna widać było głęboką aleję, która dokądś, jakby w ziemię, zanurzała się i kryła."


Tuż za pałacem znajduje się hodowla bizonów. Bizony do Kurozwęk zostały sprowadzone z Belgii w 2000 roku przez Marcina Popiela. Każdego roku wiosną można zobaczyć na łąkach za pałacem malutkie bizonięta.



Dla dzieci jest tam wiele atrakcji m.in. labirynt z kukurydzy :)


W Kurozwękach znajduje się również Diabelski Kamień, jest to pomnik przyrody nieożywionej leżący naprzeciwko cmentarza. Tuż obok kamienia swój początek miała opisana w "Popiołach" Stefana Żeromskiego aleja Grabowa.


Z kamieniem związana jest jedna z tutejszych legend, która mówi o tym, że wojowie - pouczeni i ochrzczeni, którzy przeszli na chrześcijaństwo, aby wypełnić swoją misję, rozpoczęli budowę domu dla "Nowego Boga". Gdy Czart królujący na Łysej Górze dowiedział się o tym, wpadł we wściekłość i aby nie dopuścić do ukończenia budowy, rozpoczął miotanie olbrzymimi skałami. Jednym z tych głazów jest właśnie Diabelski Kamień. W ten właśnie sposób miała powstać miejscowość Kurozwęki.


 Dzień choć deszczowy to miło spędzony :)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz